W życiu brakuje nam delikatności. Musimy ją sobie stwarzać, szukać jej w detalach. Jesteśmy pokoleniem, które w zimnym, szybkim i coraz częściej brutalnym świecie poszukuje czułości jednocześnie nie wiedząc co z tą czułością zrobić. Ciężko nam rozmawiać o emocjach, uczuciach i odczuciach, ale jesteśmy ich głodni. Jest nam niesamowicie głośno i niespokojnie, ale boimy się totalnej ciszy. Jesteśmy pokoleniem skrajności, szybkiego jedzenia i szybkich relacji. Chcemy być nieprzyzwoicie blisko, niekoniecznie na długo. Boimy się tego czego chcemy tak naprawdę. Jesteśmy przebodźcowani. Przemęczeni. Rozdrażnieni. Musimy się wszyscy uspokoić.