Spektakl został zainspirowany pojęciem koherencji (wewnętrznej spójności) oraz faktem posiadania przez serce komórek nerwowych identycznych jak te, znajdujące się w mózgu, przez które serce komunikuje się z mózgiem. Jest przejściem od stanu, kiedy głowa i serce podążają w różnych kierunkach prowadząc do wewnętrznego konfliktu, przez stan kontroli wszystkiego z poziomu głowy nie dopuszczając do głosu serca, który powoduje konieczność wydatkowania dodatkowej energii, aż do stanu koherencji, kiedy serce i umysł działają wspólnie, umożliwiając optymalne funkcjonowanie i dając poczucie sprawczości.
- Twórczyni i wykonawczyni: Dajana Chwesińska
- Choreografia: Dajana Chwesińska
Dajana Chwesińska -
Dajana Chwesińska - instruktorka tańca współczesnego dla dorosłych oraz zajęć taneczno-baletowych dla dzieci. Członkini kolektywu taneczno-ruchowego założonego przez Katarzynę Krzysztofek, z którą zrealizowała spektakl oraz dwa projekty wideo. W sezonie 2022/2023 członkini grupy tańca współczesnego Pracownia Krakowskiego Centrum Choreograficznego, z którą wystąpiła na pokazie przygotowanym pod opieką Marty Wołowiec. Ukończyła Kurs Choreografii Scenicznej pod opieką artystyczną Iwony Olszowskiej, w ramach którego przygotowała i zaprezentowała solową etiudę taneczną, oraz zaawansowaną wersję tego kursu. Była adeptka Krakowskiego Teatru Tańca. Wielokrotnie brała udział w warsztatach Gaga, w tym dwukrotnie podczas festiwalu Cyrkulacje, razem z grupą mistrzowską prowadzoną przez Małgorzatę Mielech, pracowała nad kilkunastominutowym performansem taneczno-ruchowym zaprezentowanym na zakończenie festiwalu. Brała udział w tegorocznej letniej edycji warsztatów Gaga Lab w Berlinie, gdzie nauczycielami byli Matan David i Adi Zlatin (byli tancerze Batshevy). Szkoliła się także u: Natalii Iwaniec, Michała Przybyły, Piotra Skalskiego, Pawła Grali, Agaty Jędrzejczak, Karola Miękiny. Tańczyła również reggaeton szkoląc się m. in. Yoandy’ego Villaurrutia czy Julio Napolesa. Jej głównymi inspiracjami są język ruchowy Gaga, treningi aktorski Eugenia Barby, a także indywidualność w podejściu do ruchu i formy przekazu, którą daje taniec współczesny.
