Tradycyjne i współczesne odmiany tańca jazzowego zawierają niewyczerpalny potencjał. Z tego potencjału artyści tańca mogą czerpać zarówno w sferze kształtowania własnej techniki i motorycznych możliwości, jak i w sferze wyrażenia emocji oraz indywidualnej wrażliwości tanecznej i muzycznej. Metodą rozwoju technicznego i ekspresyjnego w powyższym zakresie są lekcje z zastosowanie ćwiczeń przy drążku, rozwijające równowagę,  koordynację, umiejętności izolacji poszczególnych części ciała i siłę mięśni w wyizolowanych pozycjach. Lekcje te, są autorskim spojrzeniem na sceniczny taniec jazzowy jako styl, metodę lekcyjną i formę nie podlegającą dewaluacji mimo zmiennej mody.  Ekspresyjny taniec jazzowy, odbarczony od intelektualnego przesłania, zawsze daje radość i spełnienie z możliwości artystycznego wyrażenia się nim. Metoda z użyciem drążka jazzowego pozwala skutecznie zbudować jakość ruchu, sprawność fizyczną wymaganą w stylach jazzowych oraz witalną ekspresję.

W swoich lekcjach szczególną uwagę zwracam na koordynację, wyczucie swingu i rytmu synkopowanego u tancerzy. W choreografiach podkreślam dwubiegunowość interpretacji zawierając w układach tanecznych z jednej strony gwałtowność i maksymalnie silną ekspresję a z drugiej zmysłowość ruchu i emocjonalną delikatność. W ramach lekcji realizowane będą również choreografie w stylu broadway jazz.

Taniec współczesny to bardzo pojemny worek, w którym mieszczą się rozmaite podejścia do ruchu, ciała czy muzyki. Techniki funkcjonalne to najprościej mówiąc te techniki, które skupiają się na generowaniu ruchu, a pozostałe jego aspekty – kształt, dynamika, rytm, energia – są niejako skutkiem ubocznym tego podejścia. Podczas warsztatów poznamy szereg elementów i zasad technik funkcjonalnych, połączymy je w dłuższe sekwencje oraz przyjrzymy się, jak takie spojrzenie na taniec wpływa na obecność sceniczną wykonawcy.

Warsztat bazować będzie na technikach Floor work, Release, Cunningham oraz elementach improwizacji. Intencja zajęć opiera się na silnym przekonaniu, że taniec jest zarówno przyjemny, fizyczny, jak i inteligentny. Nacisk kładzie się na wzorce zmysłowe i dotykowe, opierając się na pracy z wektorami i wgląd w indywidualne możliwości i preferencje tancerzy. Baza ćwiczeń skupiona jest na odpowiednim przygotowaniu motoryki, techniki oraz pobudzeniu świadomości tancerza, dotyczącej dokonywanych wyborów co do dynamiki, jakości ruchu, muzykalności oraz kompozycji. W części improwizacyjnej  użyjemy przydatnych narzędzi, które pomogą odnalezieniu swojego ruchowego „JA”. Elementem wiążącym są sekwencje — modulowane i konstruowane w celu poszerzania alfabetu ruchowego tancerza.